มูน ๑ หมายถึง น. เนิน, โคก, จอม, เช่น มูนดิน. ก. พอกพูน, พูนขึ้น, มักใช้ว่าเกิดมูนพูนผล. ว. มาก, มักใช้เข้าคู่กันเป็น มากมูน.
น. เนินดิน. ก. พูนให้เป็นเนินเป็นโคก เช่น มูนดินขึ้นกันน้ำท่วม.
ว. มากมาย.
ก. เอากะทิเคล้ากับข้าวเหนียวเพื่อให้มัน.
ว. อาการที่กินอาหารอย่างตะกรุมตะกราม, อาการที่กินอาหารอย่างเปื้อนเปรอะเลอะเทอะไม่เรียบร้อย, เช่น กินมูมมาม.
[มูระ-] น. ร่างกาย, รูป. (ส. มูรฺติ).
[มูระ-] น. ร่างกาย, รูป. (ส. มูรฺติ).
[มูระธะ-] น. หัว, ยอด. (ส.; ป. มุทฺธา).